Jonge artsen en onzekerheid: Hoe slechte feedback hen onderuit haalt

De jonge artsen die ik spreek, worstelen vaak met overbelasting. Dit leidt tot gevoelens van onzekerheid, twijfels en zelfs angst. Gedachten als "Is dit wel mijn vak?" en "Ik kan het niet" komen regelmatig voorbij.

Als ik langer met hen praat, zie ik een diepere worsteling. Ze zijn gewend om goed mee te komen. Op school haalden ze moeiteloos hoge cijfers en faalden ze zelden tijdens tentamens. Maar nu, in de praktijk, is leren ineens heel anders. De werkdruk, het contact met patiënten en collega’s, en de constante stroom van verantwoordelijkheden zorgen voor stress.

En dan is er nog de feedback – of beter gezegd: de ongezouten kritiek die ze om de oren krijgen.

Feedback of afbrekende kritiek?

In theorie is feedback bedoeld om te groeien. Maar in de praktijk zie ik vaak dat de kritiek die jonge artsen ontvangen weinig opbouwend is. Het is eerder een mening dan echte, constructieve feedback.

Specialisten, ongetwijfeld experts in hun vak, delen hun ongezouten oordeel zonder oog voor het leerproces van hun jonge collega’s. Maar begeleiden is iets heel anders dan een patiënt behandelen, nietwaar?

Gelukkig komt hier langzaam verandering in. Steeds vaker worden coaches of professionele begeleiders ingeschakeld om jonge artsen te ondersteunen. En opleiders krijgen steeds vaker scholing in het begeleiden van AIOS en ANIOS. Vooral huisartsen lopen hierin voorop. Zij maken serieus werk van het opleiden van hun nieuwe collega’s – een voorbeeld waar specialisten in het ziekenhuis nog veel van kunnen leren.

Mijn feedback aan medisch specialisten

Misschien trap ik met deze mening op wat zere tenen. Maar laten we eerlijk zijn: van een coach voor zorgprofessionals mag je verwachten dat hij feedback geeft, niet alleen een mening deelt. Dus hier komt mijn feedback:

Beste medisch specialisten, het valt me op dat jullie jonge collega’s vaak onzeker worden door de manier waarop jullie hen beoordelen.

Kunnen jullie concreter benoemen wat je ziet en verwacht? En zou dat misschien opbouwender kunnen?

Want laten we niet vergeten: ook jullie mogen blijven leren. Verdiep je in leerprocessen en ontwikkel je vaardigheden in feedback geven. Dat is niet alleen goed voor jonge artsen, maar uiteindelijk ook voor de kwaliteit van de zorg.

Wat vind jij? Hoe ervaar jij feedback in de zorg? Laat het weten in de reacties!